3 دلیل افزایش وزن با رژیم سبزیجات

رژیم سبزیجات یکی از برنامه‌های غذایی سالم برای حفظ سلامت و البته کاهش وزن است. اما بعضی افراد به‌رغم رعایت این سبک تغذیه پس از مدتی دچار اضافه وزن می‌شوند که ناشی از عادت های اشتباه روزمره است.

افرادی که چنین سبک تغذیه ای را دارند باید علاوه بر توجه به توصیه‌هایی مانند مصرف مکمل‌های لازم به‌خصوص B12، چند نکته را رعایت کنند تا به تناسب‌اندام برسند زیرا بعد از مدتی می بینند که وزن شان نه تنها کاهش نیافته بلکه افزایش هم یافته است.

دریافت خیلی زیاد انرژی

حتی با رعایت رژیم سبزیجات نیز ممکن است دریافت کالری بالا زمینه اضافه وزن را تسهیل کند. علت این است که اگر دریافت کالری روزانه بیش از سوخت‌وساز بدن باشد، در بافت چربی زیرپوستی به‌شکل چربی تجمع پیدا می کند. همچنین باید توجه داشت که در این سبک غذایی برای افزایش تمایل به مصرف سبزیجات توصیه به مصرف انواع سس می‌شود که ممکن است چربی بالا داشته‌ باشند و سطح انرژی را افزایش دهند. سس‌های آماده به‌دلیل داشتن مقدار زیاد چربی‌های اشباع نه‌تنها در بروز چاقی نقش دارند بلکه زمینه‌ساز التهابات بدن و اختلالات متاوبولیک نیز می‌شوند.

مصرف خوراکی‌های فرآوری‌شده

بعضی افراد در دوران رژیم سبزیجات ازخوراکی‌های فرآوری‌شده به‌عنوان جایگزین گوشت استفاده می‌کنند. اما این خوراکی‌ها را نمی‌توان منابع مغذی دانست زیرا معمولا حاوی مقدار زیادی شکر و افزودنی‌های غذایی هستند که تاثیر منفی بر فلور روده‌ای دارند. حال آنکه مصرف منظم شکر موجب مقاومت به انسولین می‌شود که مرحله پیش از ابتلا به دیابت خواهد بود و براساس مطالعات زمانی که این حالت در بدن اتفاق می‌افتد، به‌سختی می‌توان وزن کم کرد. برای تامین پروتئین نیز بهتر است از خوراکی‌های متنوع گیاهی و تازه به‌جای جایگزین‌های گوشت استفاده شود.

عدم‌فعالیت ورزش کافی

گرچه تغییر در عادت های غذایی برای رسیدن به وزن ایده‌آل لازم است اما کافی نیست بلکه گنجاندن تمرینات ورزشی در برنامه روزمره نیز حتما توصیه می‌شود. بهتر اینکه تمرینات تقویت عضلات انجام شود تا سوخت‌وساز انرژی بدن افزایش پیدا کند. در حال‌‌حاضر، برای سوخت‌وساز بهتر چربی‌ها، انجام تمرینات قدرتی در کنار ورزش‌های هوازی به عنوان اولویت مهم شناخته می‌شود.

چرا بیماری و درد در شب‌ شدیدتر می‌شود؟

مدت‌ها بود که دانشمندان هیچ حدس و پاسخی برای یکی از اساسی‌ترین تجربیات انسان یعنی تشدید احساس درد فیزیکی در طول شب نداشتند. درواقع از همان روزهای اول ظهور پزشکی و درمان، پزشکان همیشه با بیمارانی مواجه می‌شدند که از شدید شدن درد در شب گله می‌کردند. در همین راستا بیشتر تحقیقات انجام شده تلاش می‌‌کرد تا تشدید درد شبانه را با مسائلی همچون کم‌خوابی یا اختلالات خواب مرتبط کند، اما موفقیت‌های حاصل در این مسیر محدود بود! با توجه به همین مساله هم مطالعه‌ای که اخیراً در مرکز تحقیقات علوم اعصاب لیون در فرانسه انجام شده است، نشان می‌دهد که ساعت بیولوژیکی بدن ما به شدت بر تغییرات درد تاثیرگذار است و اوج و افت شدت درد با توجه به همین فاکتور در زمان‌های مختلف از شبانه‌روز تغییر می‌کند.

علت تشدید دردها در ساعت ۳ الی ۴ شب چیست؟

در پاسخ به موضوع تشدید درد در شب باید بیان کرد که فرآیندهای بیولوژیکی که به عنوان ریتم شبانه‌روزی «circadian rhythms» شناخته می‌شوند، به گونه‌ای در بدن تنظیم می‌شوند که در زمان‌های دقیقی در طول روز، بالا و پایین شده و سپس توسط ساعت داخلی بدن هدایت می‌شوند. لنس کریگسفلد «Lance Kriegsfeld» زیست‌شناس دانشگاه کالیفرنیا اذعان دارد که این ریتم‌ شبانه‌روزی تقریباً بر هر سیستم بدنی‌ای تأثیر می‌گذارند و تمام جنبه‌های فیزیولوژی و رفتار ما را کنترل می‌کند! جالب است بدانید که گرونفیر و تیم تحقیقاتی‌اش تأثیر این ریتم‌ها بر درد را با استفاده از یک محرک حرارتی دردناک و کوتاه نشان دادند! به این شکل که در طی فرآیند آزمایش، درد ناشی از این محرک در شرکت‌کنندگان در حوالی ساعت ۳ بامداد به اوج خود می‌رسید و در حدود ساعت ۳ بعد از ظهر کمترین میزان درد حس می‌شد!

شرح آزمایش جالب تشخیص علت تشدید درد در شب

البته گمانه‌زنی‌ها و عدم قطعیت‌های این حوزه برای مدت طولانی ادامه داشته است، چراکه اثبات این ادعا در مورد هدایت هر چیزی توسط ساعت داخلی بدن دشوار است و نیاز به طراحی مطالعه‌ای دقیق و طاقت‌فرسا دارد. با این حال به منظور اثبات این بحث، تیم لنس کریگسفلد، افراد داوطلب برای آزمایش را در یک محیط آزمایشگاهی کنترل شده قرار دادند تا بتوانند هر گونه عامل محیطی یا رفتاری را که می‌تواند باعث نوسانات یا تغییرات دوره‌ای شود را کنار بگذارند؛ چنین رویکرد تحقیقاتی‌ای «پروتکل روتین ثابت» (constant routine protocol) نامیده می‌شود. بر طبق این پروتکل همه‌ی عوامل (مانند نور، دما، دسترسی به غذا در زمان‌های مشخص و غیره ) ثابت نگه داشته می‌شود به طوری که حدس ساعت (ساعت چند است؟) برای داوطلبان آزمایش غیرممکن شود!

در این تحقیق به منظور شناسایی علت تشدید درد در شب و درک ارتباط آن با ریتم شبانه‌روزی محققان از یک محیط آزمایشگاهی کنترل شده و مطابق با پروتکل روتین ثابت استفاده کردند.

شرکت‌کنندگان در آزمون باید حداقل به مدت ۲۴ ساعت به صورت نیمه دراز کشیده در اتاقی با نور کم قرار بگیرند، به طوری که مجاز به خوابیدن، ترک اتاق یا ایستادن برای استفاده از حمام نیستند. غذا فقط به عنوان میان وعده‌های کوچک در هر ساعتی به شکل رندوم داده می‌شود و افراد می‌توانند با اعضای تیم مطالعه چت کنند، اما کارکنان اکیداً از ذکر موارد مرتبط با زمان منع می‌شوند. گرونفیر توضیح می‌دهد که تحت این پروتکل، هیچ چیز در محیط یا رفتار افراد به شکل ریتمیک و دوره‌ای وجود ندارد؛ بنابراین، اگر محققان بتوانند معیاری بیولوژیکی‌ای با ریتم ۲۴ ساعته را تشخیص دهند، آن الگو مسلما از درون و دقیقاً از سیستم زمان‌بندی شبانه‌روزی افراد سرچشمه می‌گیرد.

با توجه به همین قوانین، محققان برای کشف ماهیت زمان‌بندی‌ شده‌ی یا ریتمیک درد، ۱۲ مرد جوان سالم را انتخاب کردند که تمایل به انجام این پروتکل به مدت ۳۴ ساعت را داشتند. تیم تحقیقاتی هر دو ساعت یک بار حساسیت به درد را با استفاده از دستگاهی که روی ساعد افراد قرار گرفته بود، بررسی می‌کردند و به وسیله‌ی آن می‌توانستند به آرامی درجه حرارت را به شکل یک درجه یک درجه (سانتی‌گراد) افزایش دهند تا اینکه فرد درد را گزارش کند. البته به طور معمول افراد دستگاه را قبل از رسیدن به حدود ۴۶ درجه سانتی‌گراد (۱۱۵ درجه فارنهایت) متوقف می‌کردند. همچنین طی همین آزمایش‌ها از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا با دستگاه تنظیم شده در دماهای خاصی (۴۲، ۴۴ و ۴۶ درجه سانتی‌گراد) تست درد را تکرار و سطح درد خود را با انتخاب یکی از شکلک‌های نماینده‌ی هر میزان درد، ارزیابی کنند.

ارزیابی میزان درد توسط خود افراد شرکت‌کننده در آزمایش

البته قبل از اینکه این تیم تحقیقاتی به دنبال داده‌های تکرار شونده‌ای (ریتم) در نتایج حاصل از این آزمایش بگردند، ابتدا برآوردی از ساعت بیولوژیکی هر فرد را به دست آوردند. به این معنی که اگرچه ساعت بدن هر فرد از یک چرخه‌ی روزانه‌ی معمول پیروی می‌کند، اما برخی از افراد زودتر یا دیرتر به خواب می‌روند؛ بنابراین افرادی هستند که چرخه‌ی خواب معمولی دارند، برخی افراد جغد شب هستند و تا دیر وقت بیدارند و برخی هم تا ۱۱ ظهر می‌خوابند. به منظور بررسی این فاکتور، محققان کار را با جمع‌آوری نمونه‌های بزاق افراد به شکل ساعتی برای ارزیابی افزایش ملاتونین (هورمونی که حدود دو ساعت قبل از زمان خواب فردی عادی ترشح می‌شود!) پیش بردند و از این اطلاعات برای تطبیق اطلاعات با توجه به ساعت بدن افراد استفاده کردند. جالب است بدانید که پس از این مرحله یک چرخه‌ی واضح از درد ظاهر شد! درواقع به طور متوسط، حساسیت به درد در بین ساعت ۳ تا ۴ صبح در اوج و در ساعت ۱۲ ظهر در کمترین حد خود بود!

نتیجه‌ی این آزمایش نشان داد که فرآیندهای بیولوژیکی‌ای که به عنوان ریتم شبانه‌روزی شناخته می‌شوند، به گونه‌ای در بدن تنظیم می‌شوند که در زمان‌های دقیقی در طول شبانه‌روز بالا و پایین می‌شوند؛ همین تغییرات هم عاملی برای افزایش درک درد در ساعت ۳ الی ۴ صبح است!

همچنین این تحقیق نشان داد که فاکتور ریتم شبانه‌روزی مخصوص محرک‌های دردناک است. چراکه در بخش دیگری از آزمایش، داوطلبان با شرایطی که در آن دما به آرامی بالا می‌رفت روبه‌رو شدند. در این آزمایش افزایش آرام دما تا زمانی که فرد گرما را تشخیص دهد ولی در آستانه‌ی دردناک نباشد، ادامه داشت و جالب است بدانید که در چنین فرآیندی هیچ الگوی ریتمیکی نسبت به افزایش دما دیده نشد!

از طرفی از آنجایی که شرکت‌کنندگان اجازه‌ی خواب در طول شب را نداشتند، محققان می‌توانستند ارتباط بین افزایش درد با کمبود خواب را بررسی کنند. قبل از انتشار این تحقیق، نظریه‌ی غالب در مورد افزایش حساسیت به درد در شب با فاکتور کمبود خواب در ارتباط بود. اما محققان در این مقاله‌ی جدید نشان دادند که هرگونه افزایش حساسیت به درد به دلیل کمبود خواب به صورت خطی با بیشتر شدن فشار خواب، افزایش می‌یابد. درواقع این الگو با کاهش (از ساعت ۴ صبح به بعد) مشاهده شده‌ای که توسط سیستم شبانه‌روزی هدایت می‌شود در تضاد است. با توجه به همین داده‌ها در کنار استفاده از مدل‌سازی ریاضی یک پیروزی چشم‌گیر برای محققان این مطالعه رقم خورد و ۸۰ درصد از داده‌ها با ریتم شبانه‌روزی و تنها ۲۰ درصد با فاکتور کمبود خواب توضیح داده شد.

با استفاده از تحلیل داده‌های ناشی از آزمایش و مدل‌سازی‌های ریاضی، ۸۰ درصد از داده‌ها، تشدید درد در شب را با ریتم شبانه‌روزی توضیح دادند!

بحث‌هایی پیرامون این تحقیق جالب

البته جالب است بدانید که تکرار مجدد مطالعه‌ی مطرح شده با زنان هم ضروری است، زیرا از آنجایی که هورمون‌هایی مانند استروژن می‌توانند بر ریتم شبانه‌روزی تأثیر بگذارند، ممکن است محققان نتواند الگوی مشابهی از حساسیت ریتمیک به درد را در نمونه‌هایی با جنسیت دیگر پیدا کنند. همچنین اگرچه این مطالعه با نمونه‌های کمی انجام شد اما لازم است بدانید که اثرات این فاکتور بر احساس درد آن‌قدر قوی بود که محققان از آن به عنوان کشف یاد می‌کنند، هر چند که نیاز است افراد مسن و افرادی با قومیت‌های مختلف هم تحت بررسی و آزمایش قرار گیرند. البته در مورد اینکه چه چیزی به معنی واقعی کلمه باعث افزایش و کاهش درد می‌شود، همچنان هیچ اطمینانی وجود ندارد؛ اما سرنخ‌ها نشان می‌دهند که تقریباً هر سلول در بدن ساعت مولکولی خاص خود را دارد که به سیگنال‌های راهنمای مغز ما گوش می‌دهد.

در پایان شاید نکته‌ی مهمی که باید به ذهن بسپارید این باشد که هر زمان دردی در بدن شما رخ می‌دهد، نقش سیستم شبانه‌روزی این است که آنچه (درد) بالا می‌رود را پایین بیاورد! بنابراین در سفر آهسته‌ی ترن هوایی درک درد، ممکن است تنها چند ساعت تا تسکین درد، بدون مصرف حتی یک مسکن، فاصله داشته باشید!

جویدن آدامس برای سلامت بدن مفید است یا مضر؟

هزاران سال است که مردم به اشکال مختلف آدامس می‌جوند. آدامس‌های ابتدایی از شیره‌ی درختانی مانند صنوبر یا مانیلکارا چیکل (Manilkara chicle) تهیه می‌شدند، اما این روزها اکثر آدامس‌ها از لاستیک‌های مصنوعی ساخته می‌شوند. این مقاله به بررسی فواید و عوارض احتمالی جویدن آدامس اختصاص دارد. ما را تا انتهای این مطلب همراهی کنید.

آدامس چیست؟

آدامس یک ماده‌ی نرم و لاستیکی است که برای جویدن طراحی شده، اما نباید بلعیده شود. دستورالعمل تولید آدامس می‌تواند در بین برندهای مختلف متفاوت باشد، اما معمولاً همه آدامس‌ها از مواد اولیه‌ی زیر تشکیل می‌شوند:

• صمغ: یک ماده‌ی لاستیکی و غیرقابل هضم است که به آدامس خاصیت جویدنی می‌دهد.
• رزین: معمولاً برای منسجم نگه داشتن آدامس به آن اضافه می‌شود.
• پرکننده‌ها: بافت خاص آدامس از وجود پرکننده‌هایی نظیر کربنات کلسیم یا تالک ناشی می‌شود.
• مواد نگهدارنده: این‌‌‌ مواد برای افزایش عمر مفید آدامس به آن اضافه می‌شوند. محبوب‌ترین ماده‌ی نگهدارنده یک ترکیب آلی به نام بوتیل هیدروکسی تولوئن (BHT) است.
• نرم‌کننده‌ها: از این مواد برای حفظ رطوبت آدامس و جلوگیری از سفت شدن آن استفاده می‌شود. این مواد می‌توانند موم‌هایی مانند پارافین یا روغن‌های گیاهی باشند.
• شیرین‌کننده‌ها: نیشکر، چغندر قند و شربت ذرت از محبوب‌ترین شیرین‌کننده‌هایی هستند که برای تولید آدامس مورد استفاده قرار می‌گیرند. آدامس‌های بدون قند حاوی الکل قندها مانند زایلیتول یا شیرین‌کننده‌های مصنوعی مانند آسپارتام هستند.
• طعم‌دهنده‌ها: طعم‌دهنده‌های طبیعی یا مصنوعی برای طعم‌دهی به آدامس اضافه می‌شوند.

اکثر تولیدکنندگان آدامس دستورالعمل‌های دقیق خود را مخفی نگه می‌دارند. تمام موادی که در تهیه‌ی آدامس استفاده می‌شوند باید جزء مواد غذایی بوده و به‌عنوان مواد مناسب برای مصرف انسان طبقه‌بندی شده باشند.

آیا مواد تشکیل‌دهنده‌ی آدامس بی‌خطرند؟

به‌طور کلی، جویدن آدامس بی‌خطر تلقی می‌شود. اما بعضی از مارک‌های آدامس حاوی موادی هستند که بی‌ضرر بودن آن‌ها مورد بحث است. حتی در این موارد هم مقدار این مواد به‌قدری ناچیز است که احتمالاً نمی‌توانند به سلامتی انسان آسیب بزنند.

بوتیل هیدروکسی تولوئن

بوتیل هیدروکسی تولوئن یک آنتی اکسیدان است که به‌عنوان نگهدارنده به بسیاری از غذاهای فرآوری‌شده اضافه می‌شود. این ماده با جلوگیری از فاسد شدن چربی‌ها از خراب شدن غذا جلوگیری می‌کند. استفاده از بوتیل هیدروکسی تولوئن در صنعت غذا بحث‌برانگیز است، چون بعضی از مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که دوزهای بالای آن می‌تواند باعث سرطان شود. البته نتایج مطالعات مختلف ضد و نقیض است.

مطالعات کمی تأثیر این ماده را روی انسان بررسی کرده‌اند، بنابراین اثرات آن نسبتاً ناشناخته است. یک مطالعه‌ی هلندی ارتباط بین بوتیل هیدروکسی تولوئن و سرطان معده را ارزیابی کرد و نشان داد که مردان و زنانی که در مقادیر معمول از این ماده استفاده می‌کنند، در معرض خطر سرطان قرار ندارند.

هم سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و هم سازمان ایمنی غذایی اروپا (EFSA) مصرف بوتیل هیدروکسی تولوئن را در مقادیر کمتر از ۰/۲۵ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بی‌خطر می‌دانند. به نظر می‌رسد که میزان مصرف این ماده توسط اکثر مردم بسیار کمتر از این مقادیر است. تجزیه و تحلیل نمونه‌ی ادرار چند کشور نشان می‌دهد که میانگین مصرف روزانه‌ی بوتیل هیدروکسی تولوئن در بزرگسالان ۰/۲۱ تا ۳۱/۳ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است.

دی اکسید تیتانیوم

دی اکسید تیتانیوم یک افزودنی غذایی است که برای سفید کردن محصولات غذایی و ایجاد بافت صاف در آن‌ها استفاده می‌شود. بعضی از مطالعات حیوانی قدیمی دوزهای بسیار بالای دی اکسید تیتانیوم را با آسیب سیستم عصبی و اندام‌ها در موش مرتبط دانسته‌اند. در مطالعات حیوانی التهاب، استرس اکسیداتیو و سرطان هم در اثر مصرف دی اکسید تیتانیوم مشاهده شده است.

تحقیقات مشخص نکرده‌اند که مصرف چه میزان دی اکسید تیتانیوم برای انسان مضر است. در حال حاضر، میزان و نوع دی اکسید تیتانیوم موجود در مواد غذایی بی‌خطر تلقی می‌شود. با این حال، برای تعیین حد مجاز مصرف باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

آسپارتام

آسپارتام یک شیرین‌کننده‌ی مصنوعی یا قند رژیمی است که معمولا‌ً در غذاهای بدون قند یافت می‌شود. استفاده از این ماده بسیار بحث‌برانگیز است، چراکه ادعا شده به بروز طیف وسیعی از مشکلات، از سردرد گرفته تا چاقی و سرطان، منجر می‌شود. مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که آسپارتام برای جوندگان سرطان‌زا است و مصرف آن در دوران بارداری می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را در فرزند جوندگان افزایش ‌دهد.

به گفته‌ی سازمان غذا و داروی آمریکا، مصرف آسپارتام در حد مجاز مضر نیست. با این حال، افرادی که به یک بیماری ارثی نادر به نام فنیل کتونوری مبتلا هستند، باید مصرف آسپارتام را محدود کنند؛ چون فنیل‌آلانین یکی از اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن است.

فواید جویدن آدامس

مهم‌‌ترین فواید آدامس برای سلامت جسم و روان عبارتند از:

باعث کاهش استرس و تقویت حافظه می‌شود

تحقیقات نشان می‌دهد که جویدن آدامس در حین انجام وظایف می‌تواند جنبه‌های مختلف عملکرد مغز از جمله هوشیاری، حافظه، درک و تصمیم‌گیری را بهبود بخشد. در یک مطالعه که روی گروهی از دانش‌آموزان انجام شد، افرادی که آدامس می‌جویدند افسردگی، اضطراب و استرس کمتری داشتند و از نظر تحصیلی موفق‌تر بودند.

جالب اینجا است که بعضی از مطالعات نشان داده‌اند که جویدن آدامس در حین انجام کار ممکن است در ابتدا کمی حواس‌پرتی ایجاد کند، اما در نهایت به شما کمک می‌کند که برای مدت طولانی‌تری تمرکز کنید. در مطالعات دیگر مشاهده شده که جویدن آدامس فقط در ۱۵ تا ۲۰ دقیقه‌ی ابتدای کار مفید است.

کارشناسان دقیقاً نمی‌دانند که جویدن آدامس چگونه حافظه را بهبود می‌بخشد. یک نظریه این است که این کار باعث افزایش خون‌رسانی به مغز می‌شود.

مطالعات همچنین نشان داده‌اند که جویدن آدامس استرس را کاهش و احساس هوشیاری را افزایش می‌دهد. در یک مطالعه کوچک روی دانشجویان، جویدن آدامس به‌مدت دو هفته باعث کاهش احساس استرس در شرکت‌کنندگان شد. به نظر می‌رسد که عمل جویدن سطح هورمون‌های استرس نظیر کورتیزول را کاهش می‌دهد.

تحقیقات بیانگر آن است که تأثیر آدامس روی حافظه فقط تا زمانی که در حال جویدن آن هستید، دوام دارد. با این حال افرادی که به جویدن آدامس عادت دارند، احتمالاً در طول روز از تأثیر آن روی افزایش هوشیاری و کاهش استرس سود می‌برند.

به کاهش وزن کمک می‌کند

جویدن آدامس می‌تواند برای کم کردن وزن راهکار مناسبی باشد. چون شیرین و کم‌کالری است و بدون اینکه تأثیر منفی روی رژیم غذایی داشته باشد، میل به شیرینی را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، مشخص شده که جویدن آدامس اشتها را کاهش می‌دهد که این امر می‌تواند از پرخوری جلوگیری کند.

در یک مطالعه‌ی کوچک، جویدن آدامس بین وعده‌های غذایی با کاهش احساس گرسنگی و کاهش مصرف میان وعده‌های پر‌کربوهیدرات در بعد از ظهر مرتبط بود. نتایج یک مطالعه‌ی دیگر هم نشان داد که جویدن آدامس در حین راه رفتن می‌تواند به کالری‌سوزی کمک کند.

با این حال، نتایج تحقیقات ضد و نقیض است. بعضی از مطالعات گزارش داده‌اند که جویدن آدامس روی اشتها یا میزان انرژی دریافتی تأثیر نمی‌گذارد. حتی یک مطالعه نشان داد افرادی که آدامس می‌جویدند، میوه‌ی کمتری مصرف می‌کردند. ممکن است این نتیجه به این علت باشد که شرکت‌کنندگان قبل از غذا آدامس نعنایی می‌جویدند که باعث بد طعم شدن میوه در دهان آن‌ها می‌شد.

شواهدی هم وجود دارد که نشان می‌دهد جویدن آدامس می‌تواند میزان متابولیسم را افزایش دهد. برای اینکه تأثیر جویدن آدامس روی وزن در طولانی‌مدت مشخص شود، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

به محافظت از دندان‌ها و کاهش بوی بد دهان کمک می‌کند

جویدن آدامس بدون قند می‌تواند از دندان‌های شما در برابر پوسیدگی محافظت کند. این آدامس‌ها از آدامس‌های معمولی که با قند شیرین شده‌اند، برای دندان‌ها بهتر هستند. چون قند با تغذیه‌ی باکتری‌های مضر دهان می‌تواند به دندان‌ها آسیب بزند.

همه‌ی آدامس‌های بدون قند به یک اندازه برای دندان‌ها مفید نیستند. بر اساس تحقیقات، آدامس‌های حاوی یک نوع الکل قند به نام زایلیتول نسبت به سایر آدامس‌های بدون قند در پیشگیری از پوسیدگی دندان مؤثرتر هستند. چون زایلیتول از رشد باکتری‌هایی که باعث پوسیدگی دندان و بدبو شدن دهان می‌شوند، جلوگیری می‌کند. در یک مطالعه، جویدن آدامس حاوی زایلیتول میزان باکتری‌های بد دهان را تا ۷۵ درصد کاهش داد.

علاوه بر این، جویدن آدامس بعد از صرف غذا باعث افزایش بزاق می‌شود. این امر به شست‌وشوی قندهای مضر و بقایای مواد غذایی که هر دو باعث افزایش باکتری‌های بد دهان می‌شوند، کمک می‌کند.

عوارض مصرف آدامس

اگرچه آدامس مزایای زیادی دارد، اما جویدن بیش از حد آن می‌تواند عوارض جانبی ناخواسته‌ای ایجاد کند، از جمله:

آدامس‌های بدون قند حاوی ملین و فودمپ هستند

الکل قندهایی که برای شیرین کردن آدامس‌های بدون قند استفاده می‌شوند، در مقادیر زیاد خاصیت ملین دارند؛ به این معنی که جویدن مقدار زیادی آدامس بدون قند می‌تواند باعث ناراحتی گوارشی و اسهال شود. علاوه بر این، تمام الکل قندها فودمپ (FODMAP) هستند و به همین دلیل می‌توانند در افراد مبتلا به سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر (IBS) به بروز مشکلات گوارشی منجر شوند.

جویدن آدامس حاوی قند برای دندان‌ها مضر است

قند موجود در این آدامس‌ها توسط باکتری‌های بد دهان هضم شده و به‌مرور زمان باعث افزایش پلاک روی دندان‌ها و پوسیدگی دندان‌ها می‌شود. علاوه بر این، زیاده‌روی در مصرف قند با مشکلاتی مثل چاقی، مقاومت به انسولین و دیابت مرتبط است.

جویدن بیش از حد آدامس می‌تواند مشکلاتی در فک شما ایجاد کند

جویدن مداوم ممکن است به بروز مشکلی به نام اختلال مفصل گیجگاهی-فکی (TMD) منجر شود که مبتلایان به آن هنگام جویدن احساس درد می‌کنند. اگرچه این اختلال نادر است، اما بعضی مطالعات ارتباط بین جویدن بیش از حد و TMD را کشف کرده‌اند.

جویدن آدامس با سردرد مرتبط است

نتایج یک پژوهش علمی نشان می‌دهد که جویدن منظم آدامس ممکن است در افرادی که مستعد حملات میگرنی و سردردهای تنشی هستند، باعث سردرد شود. برای تأیید این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز است، اما محققان معتقدند که بهتر است افراد مبتلا به میگرن جویدن آدامس را محدود کنند.

کدام آدامس را انتخاب کنید؟

اگر آدامس جویدن را دوست دارید، بهتر است آدامس بدون قند حاوی زایلیتول را انتخاب کنید. البته این توصیه در مورد مبتلایان به سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر صدق نمی‌کند، چراکه آدامس بدون قند به دلیل داشتن فودمپ می‌تواند باعث تشدید مشکلات گوارشی آن‌ها شود. کسانی که نمی‌توانند فودمپ‌ها را تحمل کنند باید آدامس حاوی شیرین‌کننده‌های کم‌کالری مانند استویا را انتخاب کنند.

حتماً لیست مواد تشکیل‌دهنده‌ی آدامس را بخوانید تا مطمئن شوید که به هیچ‌کدام از اجزای آن حساسیت ندارید. برای تصمیم‌گیری در مورد بهترین نوع آدامس می‎توانید با دندانپزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

کلام پایانی

مواد تشکیل‌دهنده‌ی آدامس برای انسان بی‌خطر هستند و جویدن آدامس می‌تواند فواید شگفت‌انگیزی برای سلامت جسم و روان داشته باشد! با این حال، بعضی از افراد در اثر جویدن آدامس عوارضی مثل درد فک یا سردرد را تجربه می‌کنند. اگر فکر می‌کنید جویدن آدامس در ایجاد مشکلات شما نقش دارد، استفاده از آن را محدود کنید. در غیر این صورت، جویدن یک یا دو آدامس در بین وعده‌های غذایی ایده‌ی بدی نیست.

6 فایده موز سیاه!

بیشتر افراد از موزهای سیاه‌شده خوششان نمی‌آید و معمولا هم ترجیح می‌دهند که موز سیاه‌شده را دور بریزند، زیرا به نظرشان این موزها دیگر سالم و تازه نیستند و درنتیجه نمی‌توان آنها را خورد. با این‌حال، اگرچه موز سیاه یا همان موزی که درواقع پوستش سیاه شده است، واقعا اشتهاآور و جذاب به نظر نمی‌رسد، اما قسمت داخلی این موزها همچنان سالم است و اتفاقا می‌تواند مزیت‌های خاصی برای سلامت بدن داشته باشد.

در ادامه این مطلب به 6 فایده عادت به خوردن موز سیاه خواهیم پرداخت که به ترتیب عبارتند از:

1. از آسیب‌های سلولی پیشگیری می‌کند

موز سیاه سرشار از آنتی‌اکسیدان‌های باکیفیت است و دو مزیت ویژه دارند؛ پیشگیری از به‌وجود آمدن آسیب‌های سلولی و همچنین به تاخیر انداختن این آسیب‌های سلولی در بدن. بنابراین، اگر به‌طور منظم از موز سیاه استفاده کنید، خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف را کاهش می‌دهید. دریافت منظم این آنتی‌اکسیدان‌ها از طریق موز سیاه می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن هم کمک کند.

2. هضم موز سیاه راحت‌تر است

همزمان با رسیده‌تر شدن موز، ‌کربوهیدرات‌های نشاسته‌ای درونش به قندهای آزاد تبدیل می‌شوند و درنتیجه هضم آنها راحت‌تر خواهد شد. اما درست برعکس، موزها هرچقدر سبزتر و کال‌تر باشند، حاوی نشاسته‌های بیشتری هستند و هضم سخت‌تری هم دارند. بنابراین، کسانی که به مشکلات گوارشی مبتلا هستند، طبیعتا باید از موز سیاه یا رسیده به‌جای موز سبز و نسبتا کال استفاده کنند.

3. موز سیاه می‌تواند برای مبارزه با سرطان مفید باشد

وقتی که موز بیش‌ازحد رسیده باشد و اصطلاحا سیاه شده باشد، تیرگی‌های روی پوست می‌توانند ماده خاصی به‌نام فاکتور نکروز تومور (TNF) تولید کنند. این ماده خاص می‌تواند سلول‌های سرطانی و غیرطبیعی را نابود کند و از بین ببرد. بنابراین، استفاده از موز سیاه می‌تواند یکی از انتخاب‌های هوشمندانه برای افراد مبتلا به سرطان باشد.

4. به تسکین سوزش سردل کمک می‌کند

یکی از ویژگی‌های خاص موز سیاه، ضداسید بودن آن است. بافت نرم و لطیف موز بیش‌ازحد رسیده روی دیواره‌های معده را می‌پوشاند و از معده در برابر اسیدهای آسیب‌زا و تحریکات مختلف محافظت می‌کند. بنابراین، کسانی که به سوزش سردل یا مشکلات گوارشی مربوط به معده و مری مبتلا هستند، می‌توانند از موز سیاه برای تسکین علائم این مشکلات کمک بگیرند.

5. برای سلامت قلبی‌ـ‌عروقی مفید است

موزها به‌طور کلی، جدای از اینکه سبز یا سیاه باشند، سرشار از پتاسیم هستند. بنابراین، مصرف موز می‌تواند به کنترل سطح کلسترول خون کمک کند. فیبر موجود در موز هم می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌ـ‌عروقی را کاهش دهد. آهن و مس موجود در موز هم برای افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون و ارتقای سطح هموگلوبین خون مفید هستند. البته زمانی می‌توانید از این مزیت‌ها بهره‌مند شوید که به‌طور منظم و روزانه از موز استفاده کنید.

6. موز سیاه یبوست را تسکین می‌دهد و اسهال را برطرف می‌کند

خوردن موز سیاه‌شده، علائم اسهال را کاهش می‌دهد و مدت‌زمان ترمیم بدن پس از ابتلا به اسهال (به‌دلایل مختلف) را کمتر می‌کند. از آنجایی که موز سیاه سرشار از فیبر است، این میوه به تسکین یبوست هم کمک می‌کند. تحرکات روده هم به‌واسطه همین ترکیبات فیبر بیشتر می‌شوند و درنتیجه با مصرف موز سیاه می‌توان به رفع مشکل یبوست کمک کرد.

خواص طلایی تغذیه کودک با شیر مادر

«تغذیه با شیر مادر تقابل و پیشگیری از آلرژی و حساسیت می‌کند؛ به شکلی که بچه‌هایی که شیر خشک می‌خورند احتمال ابتلای آنها به آلرژی خیلی زیاد است، از آسم گرفته تا آلرژی‌های پوستی و…. .»

فوق تخصص نوزادان یادآور شد: «کودکانی که شیر مادر می‌خورند ابتلا به این موارد یادشده در آنها بسیار کمتر است، به طوری که اگر شیر مادر مصرف کنند این حساسیت‌ها در این بچه‌ها کمتر می‌شود؛ ضمن اینکه اگر حساسیتی هم ظاهر شود بسیار ملایم‌تر بوده و نیاز به اقدام نیست.»

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ایران تصریح کرد: «اما کودکانی که شیرخشک مصرف می‌کنند چه بسا مقدار زیادی خون در مدفوع دفع کنند، خونریزی کرده یا مشکلات پوستی جدی و آلرژی تنفسی داشته باشند.»

«کودکانی که با شیر مادر تغذیه می‌کنند اگر دچار این حساسیت‌ها شوند، شدت خفیفی خواهد داشت و این نیز با این موضوع ارتباط دارد که این کودکان چقدر با شیر مادر تغذیه می‌شوند.»

«آیا تغذیه با شیر مادر انحصاری بوده یا در کنار آن به کودک شیر خشک هم داده‌ایم؛ آنها که منحصرا 6 ماه شیر مادر می‌خورند و در کنار آن غذای کمکی مصرف می‌کنند یا آلرژی پیدا نمی‌کنند یا خفیف خواهد بود.»

فوق تخصص نوزادان اضافه کرد: «‌اینکه در کنار شیر مادر به کودک شیر خشک می‌دهیم یا کودک به صورت انحصاری 6 ماه شیر مادر را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مصرف می‌کند و در کنار آن غذا نیز می‌خورد، در ابتلا به آلرژی بسیار موثر است.»